Bella Italia

Woensdag 21 mei, Siena - San Gimignano

Op zoek naar gas

De route voor vandaag, die we thuis allemaal gepland hebben, gaat over kleine, stille en steile wegen. Maar ons gas is op en dat is heel moeilijk te krijgen in Italië. Daarom gaan we toch over de grote weg naar een Decathlon, niet ver van de route. Het fietst minder leuk, maar gaat wel lekker snel. En wat fijn is, is dat we een communicatieset in onze helmen hebben. Zo kletsen we wat af en voor we het weten hebben we het gas kunnen kopen. Daarom besluiten we op de grotere weg te blijven, we zijn dan lekker vroeg op de camping. 

Onderweg bezoeken we het volledig ommuurde dorpje Monteriggioni.

Manhattan van Toscane

Als we San Gimignano op de heuvel zien liggen is het een prachtig plaatje. Het wordt ook wel het Manhattan van Toscane genoemd want het heeft 14 torens.

Vroeger moeten dat er wel 72 geweest zijn. Die avond gaan we vast even het stadje in. Wat een heerlijke sfeer, het valt nu mee met het aantal toeristen.

Donderdag 22 mei, San Gimignano

2 weken onderweg

We zijn alweer 2 weken onderweg! Voor ons is Italië een nieuw land om door te fietsen. We moeten van alles ontdekken, waar kun je brood kopen? Bakkers zoals in Frankrijk of Nederland kennen ze niet echt. Meestal is het gecombineerd met een koffiezaak. Ook is het best zoeken in de supermarkten. We kennen wel inmiddels wat Italiaanse woordjes.

Achter de paraplu aan

Vandaag bezoeken we San Gimignano. Het is een van de grootste toeristentrekkers hier en bussen rijden af en aan.

In de straatjes komt er steeds een groep mensen  aan, achter iemand die een paraplu met een beertje of zo hooghoudt. Maar ‘s ochtends vroeg is het nog best rustig.

Bijbelverhalen

We bezoeken de Duomo, de grote kerk die van buiten uit wat slordig gemetselde bakstenen is opgebouwd. Maar van binnen is hij volledig beschilderd met prachtige fresco’s.

Heel kleurrijk en met veel expressie zien we aan de linkerkant alle bekende verhalen van het Oude Testament en aan de rechterkant die van het Nieuwe Testament. We herkennen veel en het is soms ook wel grappig hoe sommige verhalen in beeld zijn gebracht.

Middeleeuwe flatgebouwen

We kuieren verder door de Middeleeuwse straatjes en ook het uitzicht is steeds wel spectaculair.

Er zijn dus heel veel huizen met hoge torens er op en we komen er achter dat die verdiepingen allemaal gebruikt werden voor bewoning. Een voorloper van een flatgebouw. 

Maar dan wordt het wel erg druk en gaan we naar de camping waar we de tijd hadden om het vorige blog te schrijven.

Vrijdag 23 mei 2025, San Gimignano - San Miniato

Pelgrimspad

De weersverwachting is slecht, maar het blijkt prachtig weer en met een blauwe lucht fietsen we verder door Toscane. We gaan stukken fietsen van de Via Francigena, een oud pelgrimspad van Canterbury naar Rome.

We komen nu steeds veel wandelaars tegen die hier ook een stuk van wandelen. Of zitten er ook pelgrims tussen die helemaal naar Rome zullen gaan? Er is voor ons als fietser een aparte route die met een fietstekentje wordt aangegeven. We rollen door prachtige landschappen en genieten van de uitzichten. De klimmen omhoog zijn heel pittig. 

Avontuur en een lekke band

Dan wijst de fietsroute naar links, een stenig paadje diep naar beneden.

Het blijken allemaal grote, gladde keien te zijn en ziet er uit wat op een MTB route een ‘rockgarden’ genoemd zou worden. In Nederland kom je ze dan wel eens tegen met een waarschuwingsbord en zijn dan 10 meter. Nu moeten we een paar kilometer best steil naar beneden hobbelen met al onze bagage. Ik vind het heel leuk, maar Wilma  heel spannend. Regelmatig is het dan lopen. Onderaan wordt het een heel smal pad tussen de struiken door. Dan is het pad een dikke meter naar beneden geschoven en moeten we voetje voor voetje langs een smal richeltje. Even later  komen we een grote boomstam tegen waar we onze fietsen overheen moeten tillen. 

Het is er doodstil en er groeien veel prachtige bloemen. Af en toe komt er een groep wandelaars voorbij, bijna allemaal Amerikanen. Omhoog krijgen we weer zo’n stenig pad. We pauzeren even voor een kopje koffie, die we in deze wildernis, met ons nieuwe gas, zelf kunnen zetten. Dan zie ik dat Wilma’s band lek is. Gelukkig is het lek snel gevonden, een grote doorn prikt door de band heen is. Als hij geplakt is gaan we weer op pad.

Geen tent maar een appartement

Bovenop komen we weer op gewone wegen en na veel klimmen en naar beneden suizen zijn onze ogen vol van al het moois dat we gezien hebben. San Miniato ligt ook op een heuveltop, maar is niet zo toeristisch als de andere plaatsen.

Er zijn hier geen campings, we hebben een goedkoop appartementje kunnen boeken dat een balkon heeft met een schitterend uitzicht. We halen een pizza en zitten daar als vorsten te dineren.

Zaterdag 24 mei, San Miniato - Lucca

Leegstand

We ontbijten op ons balkon in de zon en rollen daarna het leuke stadje uit. Een heel eind naar beneden, want San Miniato ligt aardig hoog, Dan volgt een redelijk vlakke etappe waar we met windje mee aardig door kunnen fietsen.

We zien heel veel vervallen huizen en gebouwen, maar ook opvallend veel gebouwen waaraan begonnen is, maar die nooit zijn afgemaakt. Zelfs een heel groot appartementencomplex met nog een verroeste hijskraan in het midden. Ook komen we door mooie natuurgebieden.

Lucca

Dan komen we bij de stad Lucca. We zijn benieuwd, want we hebben gehoord dat het een hele leuke stad is. Het lijkt een beetje op een gigantische Naarden-Vesting.

Wij moeten er dwars doorheen, want de camping ligt aan de andere kant. De straten zijn vol wandelende mensen, er zijn hier geen auto’s. Wat een heerlijke sfeer is het. Wij laveren met onze fietsen er doorheen en verheugen ons al op ons bezoek morgen.

Sprookjescamping en een wild beest bij de tent

De camperplaats waar we komen heeft wel een toiletgebouw. We krijgen een plek op een prachtig verborgen tentenveld achteraf. Er is heerlijk gras en geen verlichting, eindelijk kunnen we in het donker slapen. Maar dan begint het om ons heen te flitsen. Het blijken vuurvliegjes te zijn die hier met tientallen, misschien wel honderden zitten.

Het lijkt een beetje op kerstverlichting en ik raak helemaal betoverd door het wonderlijke verschijnsel. Maar dan horen we geritsel in de struiken achter onze tent. Een egel? Het klink als een flink beest. Als het vlak achter onze tent zit ga ik er met mijn zaklamp op af. Met een groot gesnuif zie ik een heel groot stekelvarken weg hobbelen! Toch wel even schrikken. Ze komen in Afrika voor en hier in Toscane, waar ze door de Romeinen zijn geïntroduceerd.

25 mei, Lucca

Fan van Lucca

Vandaag is de dag van Lucca! We fietsen naar het centrum en zetten onze fietsen neer. Eigenlijk heeft deze stad geen centrum, de hele stad is het centrum. Overal zijn winkels, kerken, oude huizen en de hoge straten zijn gezellig vol met mensen. We zijn gelijk helemaal fan. We bezoeken het baptisterium, de doopkapel van de kathedraal. Eerst lijkt het een grote kerk, maar niet meer in gebruik.

Dan blijkt dat er onder de hele vloer een verdieping is waar opgravingen gedaan zijn. We dwalen onder de grond en zien allerlei resten van mozaïekvloeren van een grote romeinse villa, fundamenten van eerdere kerken en vroeg christelijke graven. We gaan de trappen weer op en zijn terug in de kerk.

Veel te zien

We zien de Torre Guinigi, waar bovenop grote eikenbomen groeien en komen dan op het Piazza dell'Anfiteatro.

Dit is echt een geweldig plein waar de vrolijk gekleurde huizen in een cirkel omheen staan. Het voelt als een levend schilderij met de blauwe lucht erboven. Eens was er op deze plek een Romeins Amfitheater. Daar is niets meer van over maar de huizen zijn in dezelfde vorm gebouwd. We dwalen verder rond en stoppen even bij een schots-italiaanse straatzanger die ons met zijn liedjes raakt. Dan stappen we weer op de fiets en doen het populaire rondje over de wallen, in totaal is het wel 4 kilometer.

De wal is wel zo’n 40 meter breed, wat een immense constructie. We gaan naar de tent, maar kunnen het niet laten om die avond nog een keer naar Lucca te gaan voor een heerlijk Italiaans ijsje op het Piazza dell’Anfiteatro. Morgen naar de Middellandse zee!

Maandag 26 mei, Lucca - Massa

Vandaag staan we extra vroeg op voor de lange etappe. We rollen een stukje over een vlak gravelpad langs een rivier, maar dan moeten we de bergen in. Het is weer eens een Italiaans steile klim. Wel merken we dat we sterk geworden zijn en met veel kracht en duwwerk komen we uiteindelijk boven.

Het is er heel stil en we hebben prachtig uitzicht. En dan volgt een heerlijke downhill, eindeloos lang naar beneden.

Openlucht gallerie

We komen in Pietrasantra, waar veel beeldhouwers uit de hele wereld naar toekomen door het marmer van de Carraragroeven.

Ook nu is er een openlucht expositie in de stad en staan er overal grote moderne beeldhouwwerken.

De middellandse zee

Dan gaan we door naar Massa en bereiken we de Middellandse zee. Alleen zien we er niets van, want alle kilometers kust hier is volgebouwd met strandtenten. Na kilometers fietsen zien we eindelijk een pier. Daar rollen we even op om de mooie blauwe zee te bewonderen.

Wij fietsen verder, de weg langs de kust is heel erg druk en mooi is het hier ook niet. Er zijn hier tientallen grote campings, vol met stacaravans, kleine hutjes en campers. Wij vinden er een die ook een paar tentplekken heeft. We worden hartelijk ontvangen en staan er heerlijk rustig. ‘s Avonds lopen we naar het strand en zien de zon ondergaan.

Als we omkijken zien we

indrukwekkend hoge bergen die voor de helft al kaalgekapt zijn. Daar liggen de beroemde marmergroeven van Carrara. Waar staan we morgen?

Dinsdag 27 mei, Massa - Levanto

Regen en zonneschijn

Vandaag was weer een dag waarop we van alles beleefd hebben. Vannacht heeft het wat geregend, maar als we vertrekken is het droog. Maar als we even fietsen gaat het toch regenen. Stoppen, jassen en regenbroek aan. De route gaat even van de grote weg af, maar het pad waar we op terechtkomen loopt dood bij een werf. Er is gelukkig een hele kleine doorgang en we passen er met de fietsen net doorheen. Over de werf, maar dan komen we toch weer op de grote weg terecht. Er is gelukkig wel een breed fietspad langs de weg en na 5 kilometer komen we via een gravelpad bij een dorp met een prachtige baai.

Het is gestopt met regenen en we pauzeren voor koffie.

Dwalen door de middeleeuwen

Dan moeten we klimmen, deze kust is vol schiereilanden met hoge rotspunten, soms honderden meters hoog. Hier ligt het stadje Ameglia. Bovenop is een kasteel. We laten de fietsen staan en wandelen het stadje in. In de smalle steegjes kunnen geen auto’s rijden, het voelt alsof we door een middeleeuws dorp lopen.

Steil omhoog vinden we het kasteel, maar de poort is gesloten. We vinden het niet erg, want de wandeling er naar toe was het helemaal waard.

Prachtige plaatjes

Nu breekt de zon door en is het prachtig weer als we over de rotspunt klimmen en dalen. Wat een prachtige uitzichten, we stoppen vaak en maken veel foto’s.

Dan dalen we af naar La Spezia. We fietsen een spectaculaire brug over en komen aan bij het station. Hier begint de wereldberoemde kust van Cinque Terre. 5 vissersdorpjes liggen hier aan een ruige rotskust, met karakteristiek gekleurde huizen. De weg erheen is voor ons onneembaar en ook met de auto nauwelijks mogelijk. De trein is de beste optie. Voorbij de 5 dorpjes ligt onze camping, daar gaan we nu met de fietsen heen om ze morgen te bezoeken.

Chaos op het station

Het station is superdruk, er is een grote drugscontrole en er lopen heel veel beveiligers rond. Wij passen met onze fietsen niet in de lift, dus moeten we de trappen af en weer op. Dat lukt niet met de zware bagage, dus een paar tassen er af, een fiets naar beneden, tassen ophalen, volgende fiets. Het is spannend om niet wat kwijt te raken in de massa. Ook aan onze tassen wordt goed gesnuffeld door de drugshond. Als ik dan met veel zwoegen Wilma’s fiets omhoog gezeuld heb naar het perron zie ik dat er achter mij de drugscontroleurs lopen die mijn fiets en tassen omhoogtillen! We bedanken ze hartelijk.

Tunnelvisie

De reis met de trein langs de beroemde kust is bizar. We duiken een donkere tunnel, het duurt echt heel lang. Dan in één keer een bizar mooi uitzicht op de Middellandse Zee.

En flits, het is weer donker en dat blijft het tot het volgende plaatsje. We komen aan in Levanto en ook hier moeten we trappen af en op. Maar het station is stiller en we kunnen het in alle rust doen. We krijgen een prima plekje op de grote camping die ook nu vrijwel helemaal vol zit. Morgen gaan we de beroemde dorpjes bezoeken!

Woensdag 28 mei, Levanto

Wereldattractie

Vandaag gaan we de dorpjes van Cinque Terre bezoeken. Dit hele gebied is Unesco werelderfgoed. We merken het meteen als we de trein instappen, de grote trein zit bomvol. Bij ieder station stappen drommen mensen uit en in. Als we in Riomaggiore uitstappen, lopen we in een grote massa het dorpje in. De straten zijn bomvol toeristen, heel veel Amerikanen, Japanners en Chinezen. Maar ook alle andere nationaliteiten hopen hier de beroemde plaatjes in het echt te zien. Het is echt wel gezellig, maar het komt ook op ons af. 

Riomaggiore is een prachtig plaatsje, zeker bij de haven met het blauw van zee en lucht. De huizen zijn hoog tegen de rotsen gebouwd in allerlei zachte kleuren. Het is heerlijk om de golven te zien en horen breken op de zwarte rotsen. De hele straat en haven is vol met eettentjes en terrassen.

We verlaten het mooie plaatsje en bezoeken nog 2 andere dorpjes. Ook die zijn heel mooi, maar wel stampvol.

Een prachtige avond

Wij gaan naar de camping om even bij te komen en rustig te eten. Die avond stappen we weer in de trein naar het dichtsbijzijnde plaatsje. En nu is het echt heel rustig, het avondlicht is prachtig en we genieten aan de haven van de ondergaande zon en het heerlijkste Italiaanse ijs. 

Dit is wel bella Italia!

Tot volgende week!

We gaan deze week onze tocht langs de Italiaanse kust vervolgen, op naar Frankrijk. Dank jullie wel voor de leuke reacties en dat jullie zo met ons meereizen.