Dwars door Toscane

Woensdag 14 mei, Lago di Suviano - Florence

De Apennijnen over

Als we om 8.45 vanaf de stille camping vertrekken, hebben we nog niet door dat dit een van de zwaarste fietsdagen zal worden met 82 kilometer en bijna 1000 hoogtemeters. We moeten vandaag de Apennijnen over, de bergketen die van noord naar zuid over heel Italië loopt. Als we aan de klim beginnen zien we wel heel veel moois en prachtige uitzichten. 

In de bermen bloeien de bloemen uitbundig, wat een mooi gezicht. 

De zon schijnt heerlijk, de bomen geven schaduw en de vogels fluiten uitbundig. Auto’s komen op deze stille weg niet voorbij. Het wordt heel zwaar, zeker in de buurt van de top die op 1000 meter hoogte ligt.

Eindeloos afdalen

 Als we eindelijk bij de top zijn mogen we eindeloos afdalen via grote haarspeldbochten. Toch gaat dit niet snel, want de weg zit vol grote kuilen, best gevaarlijk. Nu krijgen we niet alleen kramp in onze kuiten, maar ook in onze handen van het vele remmen! De uitzichten zijn geweldig. 

We komen in de stad Prato waar we de mooie kerk met groen en wit marmer bezoeken. Uniek is dat deze aan de buitenkant een preekstoel heeft, heel grappig.

Gaan we het redden?

Maar dan schrikt Wilma, we moeten nog meer dan 30 kilometer fietsen en het is al aardig laat, gaan we dat nog redden tot de camping? Ik denk dat het gaat lukken, we gaan er stevig tegenaan en met een windje mee en geen bergen meer gaan de kilometers snel. Het wordt steeds drukker als we in de buurt van Florence komen, soms moeten we vol lef grote verkeerspleinen over fietsen. Soms zijn er hele stukken fietspad die dan plots weer raadselachtig ophouden. 

Dan komen we in de oude stad waar we steeds langs de Arno fietsen. Het is gezellig druk, er is veel te zien en we stoppen voor een fotomoment als we bij de beroemde Ponte Vecchio komen.

Achter de Berlijnse muur

Wat zijn we blij als we op de grote camping aankomen. We krijgen een heel klein plekje op een rijtje achteraf, bedoeld voor fietsers. Pal naast de metershoge muur met prikkeldraad erboven van de militaire kazerne aan de andere kant. Wij zijn toch blij met onze plek en na een heerlijk maaltje gebakken aardappelen met sla kunnen we lekker gaan slapen. Dan begint de buurman luid te snurken…

Donderdag 15 mei, Florence

Twee toeristen in Florence

Vandaag geen fietsdag, we gaan Florence bezoeken! Het is heerlijk om op de fiets de stad in te rollen en we komen tot in het hart van de stad, het Piazza della Signoria. Met het mooie weer is het geweldig om hier rond te lopen.

Dit plein is een openbare beeldengalerie. Er staat een grote Neptunus water te spuiten in zijn fontein, ernaast staat een ’David’ van Michelangelo. Er is de overdekte Loggia della Signoria met vele indrukwekkende beelden uit de oudheid van de Griekse mythologie: Perseus met het hoofd van Medusa en de ontvoering van een Sabijnse maagd.  

Wonderen in marmer

We kijken onze ogen uit en gaan daarna toch op weg naar de beroemde kerk, de Duomo Santa Maria del Fiore. Als we er aankomen zijn we diep onder de indruk. Wat een duizelingwekkend groot  en wonderschoon gedetailleerd bouwwerk.

Het staat te fonkelen in de zon met al zijn groen-wit marmer. We bezoeken de Cappelle Medicee, de laatste rustplaats van de groothertogen Medici.

Het is een groot, koepelvormig mausoleum met schitterend ingelegde marmeren afbeeldingen. Het is allemaal heel indrukwekkend.

Ponte Vecchio

We gaan nu naar de Ponte Vecchio, een brug die volgebouwd is met middeleeuwse pandjes, waar nu allemaal juwelierswinkeltjes in zitten. 

Het is heel leuk om hier te lopen, wat is Florence toch een mooie stad! Die avond eten we een heerlijke Italiaanse pizza in een restaurant vlakbij. Op de camping zijn alle plekjes naast ons nog leeg, maar een rustige nacht wordt het niet. Om 10 uur stroomt ons hele straatje vol met een middelbare schoolklas en worden er tientallen tentjes neergezet.

Vrijdag 16 mei, Florence-Arezzo

Stukje met de trein

De volgende camping op onze route is met 90 kilometer te ver voor ons om haalbaar te zijn. We hebben besloten om een stukje met de trein te doen. Het station is vlakbij de camping en we zijn netjes op tijd op het verlaten station. Het is heerlijk zonnig met een blauwe lucht. Dan komen we er achter dat de trein een vertraging heeft van 35 minuten, het is geen Zwitserland. Als de trein komt is het flink hijsen om de fietsen binnen te krijgen, we krijgen even hulp van een andere fietser. Maar dan leggen we in een half uurtje flink wat kilometers af. Als we uitstappen zoeken we het pad langs een kanaal hier op waar we voorlopig langs gaan fietsen.

Dwars door de rivier

Al snel krijgen we een hindernis. Het pad over de dijk gaat naar beneden, dwars door een riviertje. De stroming is best flink, kun je er doorheen fietsen? Ik waag het er op, het is aardig diep! Halverwege twijfel ik even, maar stilstaan is hier geen optie.

Ik fiets stevig door en ben aan de overkant. Als ik naar Wilma roep dat zij het ook moet doen is het antwoord duidelijk. Ik snap het helemaal en fiets nog een keer door het water terug. We nemen een omweg over de grote straat, krijgen een flinke klim en zien dan weer een mogelijkheid het pad op te zoeken. Maar daar zijn allemaal vrachtwagens bezig om van het smalle paadje een heus fietspad te maken, we kunnen er niet doorheen. Dus weer terug naar de grote weg.

Over de muur

Als we later de route weer op kunnen pakken gaat het over kleine lokale wegen. 

We moeten rechtsaf en dan schrikken we toch wel. De weg lijkt wel een muur en gaat met 16% omhoog. Met het uiterste van mijn krachten fiets ik alle bagage omhoog. Voor Wilma wordt het duwen, het is heel zwaar. Als we een stuk verderop zien dat onze route weer veel steile klimmen heeft, zien we dat er ook een weg omheen is. Dan stapt er een Italiaanse vrouw op ons af en vraagt of ze kan helpen. Als we vertellen over onze route roept ze “very very steep, dangerous!”. Wij nemen de omweg door een prachtig landschap. 

We zien veel cipressen waar Toscane beroemd om is.

Verboden voor fietsers

Dan moeten we een weg op waar een groot bord ‘verboden voor fietsers’ staat. Hoe kan dat nu, dit is toch de officiële fietsroute? Onze route app geeft ons een alternatief, we moeten kruip door sluip door over wandelpaden, een voetgangersbrug, rotsige paden, een weiland en dan zijn we vlakbij de camping. Fijn dat we een kleine supermarkt tegenkomen voor de inkopen van ons avondeten en niet lang daarna zetten we onze tent op, op een mooie plek op de stille camping. Het was pittig, maar wat hebben we veel moois gezien! 

Zaterdag 17 mei, Arezzo - Chianciano Terme

Vannacht was het met 5 graden best koud. We hebben maar dunne zomerslaapzakken. Maar met wat warme kleren aan hebben we toch heerlijk kunnen slapen. We weten nog niet waar we kunnen slapen vanavond, de campings verderop zijn gesloten, er is alleen nog een camperplaats. Wel laat Google zien dat in het kleine stadje waar we heengaan wel 50 hotels zijn. Dan gaan we op pad.

Gras op het Italiaans fietspad

We moeten een stukje over wat drukke wegen, maar dan zien we de aansluiting op onze route. Het wordt met een groot bord aangegeven als 'Sentiero della Bonifica', een echt fietspad! Het blijken twee smalle gravelsporen, die ons tientallen kilometers verder zullen brengen. 

Het is er heel stil, af en toe komen we een fietser tegen. Op een bepaald moment wordt het wel erg grassig, het kietelt aan onze benen. Maar dan wordt het gras steeds hoger en hoger, we zien geen pad meer. Wat nu? Kilometers terug gaan of toch hier doorheen? 

Ik besluit er dwars doorheen te gaan, als een soort ijsbreker fiets ik langzaam door het hoge gras en onkruid. Af en toe staan er hoge distels en krijgen we schrammen aan onze benen. Als ik omkijk zie ik alleen het hoofd van Wilma nog, die aan het lopen is, zo hoog staat het.

Iedere kilometer staat er een officiële kilometerpaal van deze route, maar gemaaid lijkt er al jaren niet, na meer dan een uur ploeteren verschijnt er weer een pad, we zijn erdoor! We kunnen opgelucht ademhalen en  lachen om al het gras dat aan onze fietsen hangt en tussen de tandwielen zit. Dan is het nog een uurtje naar onze eindbestemming.

50 Hotels of een camperplek

Als we in Chianciano aankomen, blijkt het een merkwaardige plaats. Het hele stadje bestaat uit hotels, de ene nog groter dan de andere. Met namen als Majestic en Concordia doen ze chic aan, maar de meeste zijn verpauperd en er staan tientallen kolossen leeg. Het plaatsje is een oud kuuroord dat vroeger veel mensen trok.  De camperplek waar we op hopen heeft een toilet, misschien mogen we onze tent er wel neerzetten. Als we het vragen mag het gelukkig en we hebben het mooiste plekje van deze reis met prachtig uitzicht over de heuvels. Vanuit de tent zien we de zon ondergaan op deze mooie dag.

Zondag 18 mei, Chianciano Terme- San Quirico d’Orcia

Toscaanse plaatjes

We verlaten de stad met de vele hotels en trekken door de Toscaanse heuvels. We zien steeds meer plaatjes om ons heen die we herkennen van foto’s van Toscane. 

We komen in het toeristische plaatsje Bagno Vignoni. In het midden een groot antiek warmwaterbad met geneeskrachtig water waar vroeger mensen met reuma naar toe kwamen.

Het is er levendig en we kuieren er heerlijk rond. 

Iedere meter knokken

We beraden ons op de route, campings zijn er hier niet en in het volgende plaatsje zijn wel hotels. Om er te komen moeten we alleen nog een heuvel over. Die blijkt zo verschrikkelijk steil en lang. Met 16% en al de bagage op de fiets is iedere meter vechten.

Kilometers lang knokken we naar boven, het is echt heel zwaar, maar als we boven zijn is er een lief gehucht met schitterend uitzicht en zijn we de klim al bijna vergeten.

We rollen naar beneden op het gravelpad en komen snel in het stadje San Quirico d’Orcia. Wat een leuk Italiaans stadje is dit weer.

We boeken een eenvoudig hotel en eten die avond een heerlijke pizza in een plaatselijk restaurant.

Maandag 19 mei, San Quirico d’Orcia - Siena

Zoete koek als ontbijt

Vanmorgen ontbijten we in het hotel. Het is heel Italiaans, geen brood, wel allemaal koek en taartjes.

Het smaakt natuurlijk wel lekker. Vandaag gaan we naar de stad Siena, een beroemde Toscaanse plaats. Als we vertrekken, moeten we over een slingerende asfaltweg omhoog klimmen. We verbazen ons weer over alle prachtige bloemen die hier in de berm groeien.We fietsen gewoon door een bloemenwinkel. 

Strade bianche

Al snel verlaten we het asfalt en gaan over witte gravelwegen, de strade bianche. De paden slingeren over de groene heuvels en het is werkelijk een prachtig gezicht. 

Overal staan statige cipressen en elegante pijnbomen. De velden staan vol groen koren. Overal waar we kijken is het mooi, dit is waarvoor we naar Toscane zijn gekomen.

Het is hier heel stil, alleen het knisperen van het gravel maakt een flink kabaal. In de verte verschijnt de skyline van Siena, met zijn hoog uitstekende torens van de Duomo en de Campanile.

Giro d’Italia

Dan zien we allemaal roze ballonnen aan de bomen hangen. Gisteren kwam de Giro d’Italia hier over deze paden en deed Wout van Aert zijn meesterwerk door op dit gravel de voorsprong te nemen.

Wij mogen hier gewoon genieten van de omgeving. De klim naar Siena is pittig. Als we in de stad komen is het meteen heel sfeervol, bomvol toeristen. We moeten supersteil afdalen om bij de camping te komen, heel griezelig. Daar hebben we een prima plek, zetten onze tent weer op en genieten van de douche en een heerlijk maaltje. Morgen Siena in!

Dinsdag 20 mei, Siena

De hoogtepunten van Siena

Vandaag bezoeken we de mooie stad Siena. Omdat de weg ernaartoe zo steil is kiezen we voor de bus die hier voor de camping stopt. We dwalen door de straten en komen al snel op het Piazza del Campo, het schitterende schelpvormige plein met het elegant raadhuis met zijn hoge toren, de Campanile.

Jammer genoeg is het vandaag wat somber weer en heeft het niet de sfeer die het op een zonnige dag kan hebben. We gaan op naar de Duomo. Deze grote kerk is ook afgewerkt met groen en wit marmer en heeft een prachtige façade met vergulde mozaïeken.

We kopen kaartjes om de kerk te mogen bezoeken. Als we naar binnen gaan worden we wel verrast, wat een schitterende kerk is dit! Prachtige afbeeldingen in marmer op de vloeren, enorme pilaren van groen-wit marmer.

Als we rondlopen krijgen we telkens een ander perspectief op deze enorme kerk. Het blijkt dat de steden Siena en Florence met elkaar wedijverden om de grootste kerk. Onder de kerk vinden we nog de crypte met prachtige fresco’s en daaronder zit nog het mooie baptisterium met doopvont gewijd aan Johannes de Doper.

We kunnen met ons kaartje ook nog een hoog uitzichtpunt bezoeken, maar kunnen nergens de ingang vinden. Eigenlijk vinden we dat niet erg, want onze benen zijn nog erg moe van al het zware fietsen en om dan allemaal trappen te gaan beklimmen is geen fijn idee. We gaan weer naar de camping en hebben tijd om dit blog te schrijven. Nu trekken er flinke buien voorbij. Morgen gaan we naar San Gimignano!

We vinden het heel leuk dat jullie ons zo volgen, laat gerust een reactie achter of stuur een berichtje.