Op naar Frankrijk

 Donderdag 29 mei, Levanto - Lavagna

Fietsen als een trein

We staan op tijd op, op deze mooie dag en als we naar de kust fietsen krijgen we meteen een mooi fietspad. Langs de rotskust liep eens een spoorbaan, waar we nu over een mooi breed pad kunnen fietsen. We hoeven dus niet te klimmen en krijgen geweldige uitzichten over de woeste kust met de prachtig azuurblauwe zee.

Tussendoor  moeten we steeds door tunnels en tunneltjes. Ze zijn verlicht maar best donker.

De diefstal van de Madonna

Uiteindelijk moeten we door een tunnel van meer dan 3 kilometer lang. Het is er heerlijk koel en een bijzondere ervaring. Maar als we aan het einde komen horen we een oorverdovend kabaal. Buiten zien we vlakbij een helikopter boven een rotspunt in zee zweven. Een man klimt over de rots naar de helikopter toe, klautert de vliegende machine in en ze vliegen weg. 

Er zit nog wel een kabel aan de helikopter. We snappen er niets van. Maar als hij wegvliegt trekt hij een heel Madonnabeeld mee omhoog en weg zijn ze! Met de paar mensen om ons heen lachen we om deze ‘diefstal’ op klaarlichte dag. Maar even verderop is dat lachen ons wel vergaan.

Langs de rotswand

Want precies bij het station waar wij de trein willen pakken eindigt het fietspad bij een grote verbouwing, helemaal afgezet. Het fietspad had nergens een aansluiting. Wat nu, 15km terug en boven over de berg langs? Dan zie ik een stukje terug een stalen trap 20 meter naar beneden gaan langs de rotswand. Het is onze enige optie. Alle tassen moeten van de fietsen, heel voorzichtig tillen we de fietsen de steile trap af, dan alle tassen. We geven elkaar een boks, we kunnen toch weer verder!

Treinen met de fiets

Dan nemen we het treintje en kunnen zo een paar flinke klimmen over de hoge kust overslaan. In Italië gaat dat heel goed, met een app boek je je kaartje en het kost bijna niks. Voor 3 euro per persoon inclusief fiets ben je 25 km verder. We komen in Sestri Levante, een grote badplaats waar op kilometers strand parasollen en stoeltjes uitgeklapt worden. 

We bezoeken een ruïnekapel waar heel elegant nog een mooi beeld staat. In de kleine, sobere kapel even verderop worden we even stil.

Bloggen

Nu is het niet ver meer naar de camping waar we een mooie plek krijgen met echt groen gras. 

Hier hebben we de tijd om het vorige blog te schrijven. We zijn er tot laat in de avond mee bezig.

Vrijdag 30 mei, Lavagna - Genua

Fietsen is fijn

We hebben de afgelopen weken zoveel gezien en meegemaakt, we zijn er een beetje murw van. Toch, als we met onze fietsen van de camping rollen is het weer heerlijk. Wat is fietsen toch fijn!

Via rustige straten rollen we met prachtig weer naar de kust. Daar moeten we de Via Aurelia volgen, de doorgaande provinciale weg die hier honderden kilometers langs de kust loopt.

Het is best druk met verkeer en ook al zijn er best wat andere fietsers, het is niet heel fijn fietsen. De plaatjes zijn heel mooi en in Zoagli stappen we even af en zetten koffie in een parkje met prachtig uitzicht. 

Madonna onder water

Dan laten we de fietsen achter en gaan een heel mooi wandelpad lopen dat langs de rotskust is aangelegd.

We zien een piepkleine Madonna in een nisje en verderop een plaquette van een kunstenaar die hier voor de kust een Madonna onder water heeft geplaatst. Door de golven kunnen we haar niet zien, maar het is vast leuk voor duikers. 

Kamperen op de rots

We vervolgen onze weg en vinden een prima camping een stukje voor Genua. We krijgen een plek op een terras bovenop een rots, het is een leuk geklim om er te komen.

Daar beraden we ons op het volgende stuk: de kust van Genua is heel industrieel en heeft geen fijne fietspaden. We besluiten om morgen een stuk met de trein te doen.

Zaterdag 31 mei, Genua - Albenga

Spannende treinreis

Het is een klusje om alle bagage en fietsen van onze plek op de rots te sjouwen. Maar dan mogen we een paar kilometer naar beneden rollen, de Middellandse Zee steelt wel de show met prachtige uitzichten. De treinreis is nu wel spannend, want er is haast geen plek als we ons ergens in de lange trein met hoge instap naar binnen persen met de fietsen. Van de conducteur moeten we bij de volgende halte wisselen naar een plek helemaal vooraan in de lange trein.

Als we uiteindelijk in Finale Ligure aankomen zijn er geen liften en moet alles over de trap. Maar daar zijn we nu wel handig in geworden en voor we het weten fietsen we weer langs de mooie maar drukke kust. 

Moeder Theresa

We bezoeken de kerk van Pietra Ligure. Wat een prachtige bronzen deuren met expressieve figuren uitgebeeld.

Van binnen is hij heel mooi ruim met een serene sfeer. Ik stop even bij een kapelletje gewijd aan Moeder Theresa. Ik zie haar foto en herrinner me hoe deze kleine vrouw met haar liefdevolle blik mij jaren geleden de hand heeft geschud en Gods liefde toewensde.

De vrolijke groentenman

De kleine super waar we inkopen doen voor ons eten heeft prachtige groenten. Als ik ze uitgekozen heb moet ik ze afgeven bij de vrolijke groenteman die ze weegt en stikkert voor de kassa, hij maakt er bijna een dans van.

Kookrubriek: koken op één gaspitje

Als we op de camping zijn, gaan we het koken van ons eten uitgebreid fotograferen. We zijn lid van de Vereniging Wereldfietsers die ook een blad uitgeven. Zij hebben ons gevraagd mee te doen met de nieuwe kookrubriek. Hoe maak je onderweg een lekker maal op één pitje? Wij koken graag zelf, omdat het leuk is en ook rust geeft na een dag fietsen.

Deze keer maken we een zoete aardappel-linzen schotel. We hebben cajunkruiden uit Nederland meegenomen en met alle groenten smaakt het heerlijk. Thuis gaan we het recept uitschrijven en het wordt vast een leuk artikel met de foto’s.

Zondag 1 juni, Albenga - Imperia

Fietsenpech

Als we van de camping rollen gaan we eerst boodschappen doen. Dan doet mijn fiets raar en rolt mijn ketting er half af. Mijn tandwielen blokkeren en het is een gevaarlijke situatie. Het lukt om naar de winkel te komen en terwijl Wilma boodschappen doet, gaat mijn fiets op de kop en haal ik het achterwiel eraf.

Het lukt me om de cassette eraf te halen en ik vind een stalen splinter die de boel blokkeert. Als als weer in elkaar zit, kunnen we gelukkig weer verder fietsen.

Muretto of fame

In Alessio komen we langs een lange muur, helemaal vol met geglazuurde tegeltjes. Deze muretto blijkt vermaard in Italië en is begonnen met een idee van een cafébaas die graag de handtekeningen verzamelde van beroemde gasten.

Hij zette ze op geglazuurde tegels en nu is het een lange wand vol met namen van Italiaanse beroemdheden. Ook staan er veel lofdichten op de stad tussen. Het is een vrolijk gezicht.

Exotsiche kust

De hele Middellandse zeekust verbazen we ons over de exotische palmbomen, parasoldennen en cactussen, die hier prachtig gedijen. 

We komen langs geurige heggen van jasmijn en wanden vol kleurig bloeiende Bougainvillea en Oleander. Het is een visueel feest om hier te fietsen. 

Koralen kerk

We komen bij het stadje Cervo, bovenop een rots. We laten de fietsen staan en klimmen door de smalle straten en staan plots tegenover een gigantische kerk. Het is echt heel bizar in dit kleine plaatsje en heet Chiesa di San Giovanni Battista.

Het heeft een sfeervolle witte façade. In het wit zitten ook roze stukken steen, het is koraal door koraalduikers opgevist uit zee. Ze brachten het stadje veel rijkdom. Johannes de Doper wordt meestal afgebeeld als een slanke man, hier staat hij als een woest en krachtig figuur, meer een Neptunus.

Verborgen fietspad

Als we door de stad Imperia moeten hebben we net een afslag gemist. We willen de  route verderop oppakken, maar we snappen er helemaal niets meer van. We staan op een straatje en volgens onze fietscomputer en kaarten moet hier dwars overheen een fietspad lopen. Dan bedenk ik me dat hier een tunnel onderdoor loopt. We fietsen naar beneden en komen op een heerlijk breed fietspad over een oud spoor.

Zo kunnen we de drukke stad door, er wordt ook volop gebruik van gemaakt. Heel leuk, de tunnels zijn niet alleen kleurrijk verlicht, er draait ook een sfeervol muziekje.

De ware wijnstok

Als we na een lange dag een camping zoeken, zien we plots een bord 'Camping de Wijnstok’. We krijgen helemaal visioenen van een mooie camping met groen gras en een Nederlandse eigenaar. Bij de ingang staat een bord ‘alleen tenten’. Nog mooier! Een camping alleen voor tenten? Maar nee, hij blijkt rommelig en vol, helemaal geen Nederlandse eigenaar. We worden naar een parkeerplaats in de volle zon verwezen volgestort met scherpe gravel. Daar willen we niet staan, we krijgen een ander armoedig plekje, het is niet anders. Echt leuk kamperen kan maar weinig in Italië, maar deze keer is het wel heel sneu.

Stroomstoring

Die avond gaan we de stad in. We willen nog wel een keer uit eten in Italië en we zijn al bijna in Frankrijk. We zien een leuk restaurant en als we zitten is het wel even spannend, niemand spreekt er Engels. Met Google Translate worden we wijs uit de menukaart en kunnen we er heerlijk dineren. Net als we willen afrekenen valt de stroom uit. De hele straat zit in het donker. De pin doet het niet en wij hebben geen contanten bij ons. Dan maar even een rondje door de donkere straten en even later gaat het licht weer aan, we kunnen betalen!

Maandag 2 juni, Imperia - Vallecrosia

Heerlijk fietsen

Als we vanmorgen aan de fietstocht beginnen gaat het heerlijk vlot. We kunnen de hele tijd het spoorlijn-fietspad gebruiken en hoeven dus weinig te klimmen. Het gaat ook weer door heel veel tunneltjes. Soms zien we weinig van de zee, maar we fietsen wel vaak langs een zee van bloemen.

Aardbeving kunst

We bezoeken het stadje Bussana Vecchia. Het dorpje is in 1887 verwoest door een aardbeving en daarna verlaten. Vanaf 1950 gingen zich hier kunstenaars vestigen, het werd een beetje een vrijstaat. In de jaren erna zijn er wat van de huizen opgeknapt, maar een deel bevindt zich nog in half verwoeste staat. 

Overal staan kunstuitingen. Het is fascinerend om er rond te lopen.

Na een mooie dag fietsen, komen we aan op onze laatste camping in Italië. Wat een vreemd idee om morgen in Frankrijk te zijn.

Dinsdag 3 juni, Vallecrosia - Biot (Nice)

Afscheid van Italië

Vanmorgen fietsen we over een drukke weg langs de Middellandse Zee. Al snel komen we bij de grens met Frankrijk.

We staan er even stil en merken dat we wat weemoedig zijn. We zullen Italië missen! Al die prachtige gebouwen, op elke hoek van de straat een waterkraan. De vrolijke taal en de hartelijke mensen. Maar we verheugen ons ook op Frankrijk, vertrouwd voor ons, de leuke campings en gesprekjes in het Frans.

Gele trappen

In Menton stoppen we even voor de opvallende oranjegele trappen die naar de kathedraal leiden.

We stappen naar boven, de kathedraal blijkt dicht maar het uitzicht over de haven is mooi. 

Hoog boven Monaco

Als we verder fietsen moeten we al snel gaan klimmen en hoog ook. Hier ligt Monaco en er is geen fietsbare weg langs de kust. Het is een pittige klim van een paar uur tot 500 meter hoogte. We krijgen schitterende uitzichten en de wegen worden steeds stiller.

Onder ons zien we Monaco liggen met flatgebouwen als wolkenkrabbers. We kunnen hier toch ook van genieten na alle hectiek van de kust. Bovenop fietsen we langs een schitterend gelegen hotel op een klif.

Er zijn hier kamers die 10.007 euro kosten voor één nacht. Dan kunnen we gaan afdalen, eindeloos lang. We genieten volop van de uitzichten, na elke bocht een ander perspectief.

Nice

Met kramp in de handen van het remmen komen we in Nice. Het is een bruisende stad, het is vast de moeite waard om hier een paar dagen te verblijven. Wij drinken een cappuccino in het café des cyclistes en gaan dan verder over de boulevards. Uiteindelijk komen we op de camping en genieten van een heerlijke douche. Morgen wordt er regen verwacht.

Woensdag 4 juni Biot - Mandelieu la Napoule

Een stormige dag

Vandaag een korte fietsdag. Het waait hard en het is leuk om naar de schuimende golven te kijken.

We komen langs Cannes, waar we eerder langs gefietst zijn. Er liggen allemaal geweldig dure boten in de haven. Het is een hele leuke stad, maar wij fietsen snel weer door. Langs de woeste golven gaat het snel, want we hebben wind mee. We krijgen nog even een bui, maar zijn dan snel bij de camping.

Donderdag 5 juni, Mandelieu la Napoule - Sainte Maxime

De rode kust

We fietsen langs een drukke weg en komen onderweg veel prachtige huizen en villa's tegen. Het is hier heel mooi, deze kaap heet niet voor niets Cap Roux vanwege de schitterende rode rotsen. Op een bepaald moment verdwijnt alle bebouwing, voor het eerst sinds we langs de Middellandse Zee fietsen. 

Het blauw van de zee, de rode rotsen en de groene struiken zijn een prachtige combinatie. We komen bij een uitstekende rots en lopen naar een panoramisch uitzicht. Hier hebben de Duitsers ooit een geschut geplaatst vanwege de strategische plek.

Rode woestenij

Nu hebben we de route gepland over een bosweg, afgesloten voor verkeer. Het gaat loei stijl omhoog en fietsers die ervandaan komen waarschuwen ons voor het stijgingspercentage. Als ik vraag of het mooi is grijnzen ze en zeggen “Très beau!”. Wij gaan dapper omhoog, het is echt heel steil. Maar we komen toch boven met al onze bagage en wat is het er schitterend. 

Dit is het natuurgebied d’Esterel. Een heel ruig gebied met hoge rode rotsen, diepe ravijnen waar de weg prachtig doorheen kronkelt. Het is er heel stil, alleen wandelaars en een enkele fietser komen hier. We genieten met volle teugen en mogen daarna verkoelend afdalen.

Water en brood

We komen in Fréjus en hebben dringend water nodig voor onze bidons. Nu missen we Italië wel, want hier vinden we geen tappunt. Bij een bakkerij met een terras kopen we brood en kunnen in het toilet de bidons vullen.

In Sainte Maxime vinden we een camping. Morgen nog 68 km fietsen naar het treinstation, vanwaar we doorreizen naar het westen van Frankrijk voor ons nieuwe avontuur.

Vrijdag 6 juni, Sainte Maxime - Agde

Het gaat allemaal anders

Deze dag eindigt op een heel andere plek dan we in gedachten hadden. We beginnen vol goede moed aan onze lange fietstocht naar Hyeres. Daar zullen we morgen de trein nemen voor de grote sprong naar het westen van Frankrijk. Maar na 17 kilometer lopen we helemaal vast. De geplande route wijst ons naar een soort autoweg. We proberen een stukje maar het voelt levensgevaarlijk. Niemand fietst hier en we kunnen bij een gravelweg ontsnappen. We komen weer een kilometer terug en proberen een andere, stillere weg die we op de kaart vinden. Maar deze ziet er net zo gevaarlijk uit. Wat nu? We zouden een groot stuk moeten om fietsen en dat is vandaag niet meer haalbaar. We besluiten om 35 kilometer terug te fietsen naar een station waar we eerder zijn langsgekomen. Het voelt frustrerend, maar het hoort er ook bij.

De treinen zijn vol

Als we er komen zijn we op tijd voor de trein van 14.00, maar als ik een kaartje wil kopen blijkt hij is volgeboekt, we kunnen niet mee. De volgende trein gaat pas laat, we kijken naar de treinen voor de volgende dag. Die blijken ook volgeboekt. Dan toch maar vandaag doorreizen en laat aankomen. Als we instappen blijkt de trein propvol. Wilma kan nog instappen, maar mij lukt het niet. De conducteur roept dat ik naar voren moet van de lange trein. Ik ren erheen en het lukt me net om  mijn zware fiets de trappen op te hijsen. Meteen krijg ik een telefoontje van Wilma, die wil weten of ik aan boord ben. Bij de volgende halte moet zij ook naar voren.

We zitten anderhalf uur op de vloer van de trein die ons naar Marseille brengt. Daar hebben we de aansluiting op de trein naar Agde. Ook deze is stampvol, steeds komen er nog mensen en rolkoffertjes bij. Ik moet 2 uur lang staan met de fiets in de hand. Dan wordt het wat rustiger en om acht uur is er plek om de fietsen op te hangen en kan ik eindelijk zitten.

Geland

Als we om 9 uur ‘s avonds uitstappen is het heerlijk om in de frisse lucht te fietsen. We hebben een hotel geboekt om de hoek van het station en onze kamer heeft een romantisch uitzicht op de oude stad. We wandelen de stad in en eten op een terras een heerlijke hamburger.

Een nieuw avontuur

We zijn een dag eerder dan gepland in deze stad waar ons nieuwe avontuur zal beginnen. Een stoere tocht vanaf de kust naar het noorden door de ruige Cevennen en de bergen van Puy du Dôme. Hoe zal het ons vergaan?

Leuk dat jullie meelezen en we vinden het natuurlijk leuk om reacties te krijgen!