Op naar de vulkanen

 Maandag 23 juni, Rieutort - Saugues

We zijn een beetje verwend

We zijn nu 7 weken onderweg en gaan al richting ons eindpunt, Clermont-Ferrand. De etappe van vandaag heeft geen bijzonderheden, we fietsen door een landelijk gebied, dat wel bergachtig is. We moeten flink op en neer met onze bagage. 

Omdat we al zo veel indrukwekkende landschappen hebben gezien, raakt deze omgeving ons niet echt. Toch is het wel mooi en als we een brede vallei induiken met prachtig uitzicht, kunnen we er toch echt van genieten.

Roofvogels

We zien ze al heel veel hier, altijd cirkelt er wel een grote roofvogel boven ons met het markante geluid. Het is meestal de rode wouw, een indrukwekkende vogel met een spanwijdte van meer dan anderhalve meter.

We fietsen nu langs een veld waar het krioelt van de grote vogels, ik tel er met gemak 15. Ze vliegen vlak over ons heen en we kunnen de koppen heel mooi zien.

Roofbeest

Dan fietsen we door een dorpje met een beeld van een soort wolf die een mens aanvalt, het ziet er griezelig en raadselachtig uit. Ook in andere dorpen zien we dergelijke afbeeldingen en we komen er achter dat het het ‘La Bête du Gévaudan' is, het beest van Gévaudan. 

Tweehonderd jaar geleden moet hier een beest rondgezworven hebben die honderden mensen heeft aangevallen en ook gedood. Er hangt een flinke zweem mysterie omheen en de omgeving buit het uit met een museum, muziekfestivals en kroegen die naar het beest vernoemd zijn.

Compostella

Als we op de camping aankomen valt het op dat hier veel wandelaars zijn. Ze volgen de chemin Saint Jacques, de weg naar Compostella. Als we naar het stadje bovenop fietsen, bezoeken we de kerk.

Er zitten twee dames achter een tafeltje, het is de stempelpost voor de pelgrims. Ik heb een leuk gesprek met ze en ze wijzen me op de kapel hier vlakbij.

The Passion

Het is de Chapelle des Pénitents. Van buiten lijkt het helemaal niet op een kapel, van binnen is het echt enorm rijk versierd. De hele achterwand is één groot houtsnijwerk met veel goud, de Maria-tenhemelopneming.

Ook hier is een vrijwilliger die vertelt dat dit het startpunt is van een jaarlijkse processie van ‘Pénitents’, boetelingen. Op witte donderdag wordt in het donker door mannen in witte en rode gewaden en puntmutsen een groot kruis devoot door de stad gedragen. Er zijn maar een paar andere plaatsen waar dat ook gebeurd. Het lijkt een beetje op de Passion, maar dan vanuit een oude traditie uit 1650.

Het grote kruis staat hier nu midden in de kapel.

Luxe

Vandaag kunnen we eindelijk weer eens in een supermarkt inkopen doen. Wat een luxe na dagenlang alleen kleine winkeltjes, waar het soms echt lastig is een leuk maaltje te vinden. Voor de tent maken we een heerlijke linzenstoofpotje klaar.

Dinsdag 24 juni, Saugues - Ruynes-en-Margeride

Het gaat lekker

Vanmorgen vertrekken we vijf voor negen vanaf de camping, weer goed ingsmeerd tegen de zon. We gaan nog even langs de mooie supermarkt voor brood, kaas en iets lekkers bij de koffie. Dan pakken we de route op en fietsen lekker door. 

Om elf uur stoppen we even voor de koffie die we natuurlijk zelf zetten. Het gaat lekker!

Route barrée

Maar even verderop bij het kruispunt staat er op de weg een bordje ‘Route barrée à 7 km'.

Wat nu? We kunnen het niet gokken en moeten om, dat blijkt 20km extra te zijn. Het valt echt tegen en we hebben er even geen lol meer in. Maar we moeten verder en dat doen we dan ook.

Rennende koeien

Als we een tijdje later aan de kant van de weg van onze lunch genieten komt er een vrouw in een quad aanscheuren, met een hond achter zich aan rennend. Ze roept tegen ons dat ze alleen even wil keren en rijdt weer terug. Dan zien we alle koeien uit de wei tegenover ons aan komen rennen. Het is de boerin die al roepend de koeien naar een andere weide loodst. Zij gaat voorop over de weg, de hond blijft wachten op de laatste koe, wat een teamwerk!

Pizza

Door de omleiding redden we onze geplande camping niet, gelukkig is er nog eentje eerder. Daar krijgen we een heerlijke plek in het bos met prachtig groen gras. We zetten onze tent op en gaan even lekker zitten, wat zijn we moe! De vogels fluiten om ons heen, we komen helemaal tot rust. En de eigenaresse heeft een verheugende mededeling, vanavond komt de Camion Pizza! We bestellen er twee bij de foodtruck waar de kok zwetend in staat te werken.

We zijn op een prima plek geland, ook al was het niet de planning.

Woensdag 25 juni, Ruynes-en-Margeride - Saint Flour

Jarig

Vandaag is Wilma jarig! We hadden gisteren gepland om in de stad Saint-Flour aan te komen en het daar te vieren met taart en een etentje. Maar door de omleiding is dat niet gelukt. We hoeven vandaag maar een klein stuk te fietsen, dus we hopen toch wat leuks te vinden.

Eifeltoren

Als we vertrokken zijn en onze route volgen zien we al snel een bordje ‘Viaduc de Garabit'. Het is een mooie en beroemde spoorbrug en we besluiten een eindje om te fietsen om hem te aanschouwen. 

Het blijkt een plaatje, deze stalen brug uit 1880. Hij is ontworpen door Gustave Eiffel, die een paar jaar later de Eiffeltoren ontwerpt. Met het zachte rood en de elegante vorm is het prachtig om te zien. Het was in die tijd de hoogste spoorbrug van de wereld en wordt nu nog steeds gebruikt. We maken tientallen foto’s  uit alle hoeken, want de weg kronkelt er heel mooi omheen.

Zielloos

Saint Flour ligt fenomenaal bovenop een rots. 

Het is prachtig om te zien maar we moet er wel heel steil voor omhoog. Er was hier een gemeentelijke camping, maar die wordt nu beheerd door Camping Car Park. Ze hebben inmiddels honderden terreinen die afgesloten zijn met een slagboom. Iemand met een camper kan een pasje ervoor houden en dan wordt er geld van de pas gehaald, slagboom open en een plek uitzoeken. Er is geen beheerder en het voelt zielloos en onpersoonlijk. Deze plek heeft in de zomer wel een toiletgebouw open en is dan ook toegankelijk voor tenten. Hij ligt wel spectaculair op een hoge basaltrots.

Maar het is echt niet leuk als niemand je verwelkomd en het is heel jammer dat vele campings zo helemaal niet meer beschikbaar zijn voor tenten.

Verjaardagsmaal

Wij hebben heerlijk rust nu en Wilma krijgt allemaal appjes en telefoontjes voor haar verjaardag. Dan gaan we uitzoeken bij welk restaurant we uit eten kunnen. Het valt heel erg tegen, alle leuke restaurants zijn vandaag gesloten. Inmiddels wordt het erg donker en dreigend, er is onweer op komst. De supermarkt is al bijna gesloten, er zit niets anders op dan ons noodmaal te bereiden. Het zijn zakjes gevriesdroogd eten, kokend water erbij, 10 minuten wachten en eten uit het zakje. Terwijl het wat gaat regenen eten we zo Wilma’s verjaardagsmaaltijd. Toch hebben we geluk, want we komen er achter dat er een groot noodweer over Frankrijk getrokken is met grote hagelstenen, storm en grote schade, wij hebben alleen een regenbui.

Donderdag 26 juni, Saint-Flour

Rustdag

We slapen heerlijk uit, het is veel minder heet vandaag. We fietsen het stadje Saint-Flour in en wandelen door de winkelstraten. Het is niet groot, maar echt wel leuk. De kerk is erg somber, gemaakt van grijze lavasteen.

Binnen hangt een bijzonder Christusbeeld met een zwarte Christus.

Miniatuurwereld

Achter de kerk is een uitzichtpunt en dan valt op hoe hoog op een rots de stad gelegen is. Eronder ligt de voorstad, het station en het is net een miniatuurlandschap met hele kleine huisjes en autootjes. 

Koffie en gebak

We zoeken een Salon du Thé voor koffie en gebak, maar die is met vakantie. Bij het café kun je wel koffie krijgen, maar geen gebak. Maar ze wijzen naar de bakker aan de overkant, daar halen we twee taartjes. En die eten we dan op bij het café, toch gelukt! En ‘s avonds gaan we alsnog leuk uit eten ter ere van Wilma’s verjaardag.

Vrijdag 27 juni, Saint-Flour - Allanche

Op naar de vulkanen

We zijn op weg naar het vulkanisch gebergte van de Auvergne, komende dagen trekken we het gebied in waar de vulkaantoppen steeds herkenbaarder worden. Vandaag gaat de route vooral nog door mooi berglandschap. En we mogen eerst heerlijk naar beneden.

Kasteel en waterval

Als we een bocht nemen verschijnt plotseling Chateau Sailhant bovenop een rotspunt.

Het is een heel mooi kasteel, met een klein dorpje onderaan. Het kasteel is niet te bezoeken, maar erachter licht wel een waterval. We zetten de fietsen even neer en lopen er naar toe.

Het blijkt echt een sprookje van een waterval te zijn, in een mooi rond meertje klatert het water langs een brede rotswand.

De sleutel van de kerk

Onderweg zien we het dorp Coltines liggen. Van een afstand valt al op dat het een mooi dorp is. Als we er doorheen fietsen zien we hoe verzorgd het is, overal bloemen, een mooi park en mensen die aan hun huis bezig zijn.

We stoppen bij het mooie kerkje, maar hij blijkt dicht. Dan zien we een briefje, je kunt de sleutel in de epicerie ernaast ophalen. Als we het piepkleine winkeltje binnenstappen, worden we vriendelijk geholpen door de eigenaresse die ver boven de pensioenleeftijd lijkt te zijn. Ze overhandigt een gigantisch grote sleutel en met veel instructies over het zware slot en de schakelaar van de verlichting kunnen we weer richting het kerkje.

Klokkenwiel

Het is leuk om er even rond te kijken, bijzonder zijn de omhoog lopende banken achterin, als een tribune. Ook hangt er een uniek klokkenwiel, een rad met 13 klokjes eraan.

Er zijn er maar enkele van in deze streek. Waarschijnlijk heeft dit wiel een liturgische functie gehad, bijvoorbeeld bij de aanvang van de mis.

Als we terugkomen in het winkeltje is het er gezellig druk. De mevrouw heeft er nog veel plezier in. We zien ook dat haar woonkamer aan de winkelruimte grenst, het voelt als een plek uit een ver verleden.

Koopje

We stappen weer op de fiets en krijgen een lange, steile klim. We merken dat we echt sterk zijn geworden, want ondanks dat we stijgingen van 10% krijgen hoeven we niet af te stappen. We komen op een mooie rustige camping waar we voor 8 euro een plekje hebben. Dat is het laagste bedrag van de hele fietsreis.

Herdershonden

We bereiden ons inmiddels voor op de etappe van morgen. Het gaat via een onverhard pad door een ruig berggebied. Wilma is bang dat hier schapenkuddes zijn die beveiligd worden door patous, zelfstandige herdershonden. We hebben ooit een ontmoeting gehad met zo’n hond en dat voelde toen heel bedreigend. Alternatief is een heel eind om, we missen dan wel een heel mooi natuurgebied. We spreken af dat als het daar onveilig voelt, we voor de omweg kiezen.

Zaterdag 28 juni, Allanche - Besse

Sterrennacht

Vannacht moesten we er even uit voor het toilet en hebben ademloos naar boven gekeken, wat een prachtige sterrennacht. Ook zagen we de Melkweg, zo mooi kun je die in Hilversum niet zien.

De vrolijke winkeleigenaresse

Als we vanmorgen vertrekken moeten we even een boodschap doen. We worden heel vrolijk en hartelijk welkom geheten door de eigenaresse. In de winkel klinkt een gospelmuziekje en de eigenaresse zingt vrolijk mee. Wat een plezier heeft ze er in! Ze vraagt waar we vandaan komen en wenst ons een fijne dag. Het was voor ons een feest om hier boodschappen te doen.

Op naar Montagne de Pradiers

Maar wij gaan nu flink fietsen, we gaan richting het natuurgebied boven op de berg. En daar moet flink voor geklommen worden. Voor Wilma wordt het nu spannend of er herdershonden zijn, het moet natuurlijk vooral leuk zijn.

Hier bovenop de berg is alles heel kaal geworden, het ziet er uit als een oerlandschap. Als we het gravelpad over de berg zien liggen komen er ons net een paar mountainbikers tegemoet. Ik vraag of ik ze even kan spreken en vraag of er daar ‘patous’ zijn. Ze zeggen duidelijk van nee, ze zijn er niet en we kunnen er dus wel gaan fietsen. Wel vertellen ze dat er een ‘race’ aan de gang is van gravelfietsers. 

Het stoere gravelpad

Het is prachtig om over het gravelpad te fietsen door dit mooie gebied. Wat een uitzichten en wat een stille omgeving.

Nergens zijn er huizen, gebouwen of wegen te zien. Er zijn wel overal groepjes van koeien met bellen om hun nek die hier staan te grazen. Vaak zijn dit de markante roodbruine Salers koeien met flinke horens.

Ze maken melk van hoge kwaliteit, nodig voor de beroemde Cantal kaas. Het valt ook op hoe blauw de lucht is op deze hoogte. We moeten hard trappen om op dit pad omhoog te komen. Regelmatig komt er een gravelfietser naar beneden suizen.

Als we eindelijk bij de top op anderhalve kilometer hoogte zijn mogen wij naar beneden. Dat moeten we voorzichtig doen, want het pad is heel rotserig en steil. Nu komen we veel puffende gravelfietsers tegen. We komen veilig beneden en geven elkaar een boks. Wat stoer dat we dit mooie pad toch gefietst hebben!

Op naar de camping

Dan hebben we nog een flinke tocht voor de boeg om bij de camping te komen. Wat zijn we blij als we in het plaatsje aankomen waar de camping is. Maar als we voor het hek staan, zit er een dikke ketting omheen. Het veld is helemaal leeg. Er staat een bord met de tarieven van dit jaar en dat ze vanaf begin juni open zijn. We bellen twee telefoonnummers, maar er wordt niet opgenomen. Er zit niets anders op dan verder te fietsen. 

Even flink doorfietsen

We moeten er weer een kleine berg voor omhoog, maar daarna gaat het snel, we mogen de berg weer af en zoeven in een half uurtje naar de volgende plaats met camping, Besse. Wat fijn dat we nu toch weer een plekje hebben! Wel voelen we dat we bijna aan het einde van onze reis zijn, de fietsdagen zijn op één hand te tellen

Zondag 29 juni, Besse - Murol

Kratermeer

Vandaag hebben we geen lange etappe voor de boeg, daarom maken we een omweg naar het Lac Pavin. Het is een kratermeer ontstaan na een vulkanische uitbarsting. De vulkanen hier zijn relatief jong, de laatste vulkaan doofde zo’n 4000 jaar geleden uit. We komen bij het meer via een wat drukke grote weg. De berg die we zien is de kraterrand, we moeten even flink omhoog en dan weer naar beneden.

Dan zien we het mooie meer liggen, deze is ook echt rond. Het water is prachtig blauw. Er loopt een wandelpad omheen van wel 3 kilometer. Wij lopen er een flink stuk van en vergapen ons aan de vissen die in het heldere water goed te zien zijn.

Ook is het mooi om te zien dat het meer door de kraterrand omringd wordt.

Mountainbiken

We fietsen verder, naar de top van een oude vulkaankegel. Daar begint een gravelpad naar beneden. Het is weer spannend en leuk om hier af te dalen.

We merken dat we inmiddels flink ervaring hebben op moeilijk terrein. We hebben schitterend uitzicht op de omgeving. Zo druk als de heenweg was, zo stil is het hier. Ook na de lunch krijgen we een pittig gravelpad om te nemen, ik heb er weer veel lol in. Bovenop krijgen we uitzicht op de Puy-de-Dôme, de markante berg die ook het eindpunt van onze lange reis markeert.

Als we afdalen staan we plots voor een riviertje. Ik fiets de twee fietsen er doorheen, gelukkig is er een klein bruggetje voor voetgangers.

Dan is het niet ver meer tot Murol, het stadje met een markant kasteel. Daar gaan we overmorgen heen. We hebben wat tijd over en daarom zullen we op deze camping  drie nachten blijven staan om even lekker uit te rusten!

We zijn nu bijna aan het einde van onze reis. Nog twee dagen fietsen, dan moeten we terug gaan reizen!